Het eerste wat er bij mij opkomt is het woord ‘dank je wel’, maar ook een gevoel van weerstand.

Is het een weerstand wat misschien een indicatie is dat ik eigenlijk helemaal niet dankbaar ben? 

In deze blog wil ik er samen met jou induiken. De reden hiervoor is dat ik tot het inzicht ben gekomen dat het simpelweg uiten van mijn waardering middels een bedankje, de lading voor mij op dit moment niet dekt. Ik hoop met deze blog hierover meer context te schetsen. 

Het is namelijk wel zo dat of jij dit nu wel zou lezen of niet, het mij eigenlijk niks uit maakt. Ik doe dit voor mijzelf. 

Waar ben ik dan dankbaar voor? Waarom is er toch de behoefte om mijn waardering te uiten? Het besef dat ik dit doe voor mezelf lost het gevoel van weerstand niet op. Dan wat is het? 

Ik ga je meenemen op reis, een wandeling door mijn denken. 

Sorry vs dank je wel?

Sorry, maar wat houdt het in wanneer iemand het woord ‘dank je wel’ zegt? Is het een response wat ons is aangeleerd om te zeggen? Elke keer wanneer iemand iets ‘goeds’ voor ons doet, wat ‘horen’ wij dan te zeggen? 

“Wat zeg je dan wanneer je iets krijgt?” 

“Dank je wel”, zegt het kind heel schattig.

Ergens is de verbale blijk van waardering hetzelfde als blijk van spijt. Net als dat je twee breuken getallen bij elkaar wilt optellen, moet je dezelfde noemer hebben. Op het eerste gezicht zijn ze verschillend, maar eigenlijk zijn ze in essentie hetzelfde.

Het woord ‘sorry’ zelf, betekent op zichzelf helemaal niets. Iemand kan het woord wel zeggen, maar de acties matchen niet met de intentie die wij als collectief aan het woord ‘sorry’ hebben gegeven. 

Tegelijkertijd kan “sorry” enorm krachtig zijn wanneer deze oprecht is vanuit een plek wat gegrond is in het nemen van verantwoordelijkheid, kwetsbaarheid en waardering. 

Deze “kernwaardes”, staan mij ten grondslag aan het tonen van waardering. Let me explain…

In lijn met waardering??

Het krijgen van waardering voor iets wat ik zou hebben gemaakt vanuit een plek van onzekerheid, zou jij verder kunnen voeden met jouw waardering. Want de creatie is ontstaan vanuit een plek om gezien en gehoord te voelen. Iets wat ik mij zelf niet geef ga ik nu zoeken buiten mijzelf. En daar dus ook alles voor doen, waarvan ik denk dat het mij de nodige aandacht zal brengen. 

Dit neemt vele vormen aan. Besef dat de uitkomst van de uit onzekerheid geboren actie, niet perse slecht. 

Iemand kan geld doneren aan een goed doel, zodat hij/zij gezien wordt als de persoon die goed bezig is. Of de persoon doneert omdat het in lijn staat met haar of zijn waardes. Mijn doel hier is niet om aan te geven welke manier van geven goed of fout is. Ik probeer samen met jou op zoek te gaan naar dezelfde ‘noemer’, voor deze breuk. 

De breuk tussen, ‘dank je wel’ en ‘dank je wel.’ 

Net zoals dat een ‘sorry’ ingezet kan worden om het moeilijke gesprek maar uit te weg te gaan, kan ook het ‘dank je wel’ een dekmantel voor het interne werk wat klaar ligt om gezien te worden. 

Dank je wel, vanuit kracht. 

Voor mijn gevoel wanneer ik iets neerzet vanuit een vorm van kwetsbaarheid, ervaar ik geen andere agenda dan zelfexpressie.

Het is mijn reactie op de wereld wat ik om mij heen zien. Het heeft geen doel, dan het ding doen wat ik leuk vind om te doen. Ondanks wat er om ons heen gebeurt. Ik geloof dat wanneer je bewust bent, het zich wel zal uiten in jouw doen en laten. 

Ik sta bijvoorbeeld niet stil of mijn wc nog staat, waar hij hoort te staan. Wanneer ik mijn behoefte moet doen, dan loop ik er heen. Net zoals ik niet stil sta, of ik met mijn blog impact maak, dat is niet aan mij. Maar tegelijkertijd weet ik, dat ik impact maak door mijn essentie te uiten. Hoe dit er voor mij uit zie, is beseffen dat ik niks nodig heb dan onderdak, warmte en eten. 

Wanneer je alles hebt wat je nodig hebt, wat staat er dan te doen? Het creatief uiten van jouw zijn. En jouw zijn zal altijd bekommeren om jouw naaste. We zijn hier niet om elkaar te redden, maar om aan elkaar te herinneren wie wij zijn.

One person at the time

Negativiteit is snel te vinden op een ieder z’n beeldscherm. Ik voel daarbij de verantwoordelijkheid om mijn leven en gedachtes te delen met jou. Ik deel met jou hoe ik verder mijn leven aan het bouwen ben, buiten de gebaande paden.

Ergens is het spannend, want ik ervaar nu, dat wat ik eerder heb mogen lezen, zaken die ik ergens al wist. Maar nu ook aan het ondervinden ben van moment tot moment. 

Is het altijd fijn? Nee. Voel ik mij altijd zeker? Totaal niet. Maar dat is the game. 

Dus jij, hier en nu. Die de tijd neemt, om mij te blessen met jouw tijd en aandacht. Het is een blessing.

Het is voor mij een indicatie that it resonates with at least one person. En daar draait het om one person at the time en wanneer jij niet meer met mijn content resoneert, omdat jij jouw eigen dingen gaat doen, jouw licht op deze wereld verder shinen, weet dat er dan een moment is geweest waarbij onze paden met elkaar hebben gekruist. 

Een dank je wel voorbij de ‘ik’

Het is een ‘dank je wel’ wat boven ons begrip gaat. Een puntje van de ijsberg.  Want alle keuzes die jij hebt gemaakt tot op heden heeft jou tot dit punt gebracht dat jij dit nu aan het lezen bent. 

En alhoewel je misschien het verhaal niet helemaal zou kunnen volgen, vraag ik mij af of dat wel moet? Wij worden constant beïnvloed door van alles om ons heen en brengen dit weer de wereld in. Onbewust of bewust, is er een pad voor ons allen wat van moment tot moment zich ontvouwt. Elk moment is een gelegenheid to choose different. To be different.

In een wereld waarin wij als individuen leven en onze eigen perceptie hebben, wat is het dan wat ons allemaal verbindt en 1 maakt? 

Een ieder zal dit tegenkomen op zijn of haar tijd. Ik  weet niet wanneer je dit leest en wat er dan door jou heen gaat. 

Wat ik wel weet is dat in dit moment gun jij mij iets waardevols, jouw tijd en aandacht. Ik ben daar dankbaar voor. 

Dank je wel voor de tijd die jij mij schenkt. Of jij nu leest in stilte of nog eens extra paar seconden neemt om mij een bericht te sturen ;), Ik ben jou dankbaar.

Want ondanks dat ik een egocentrische interesse volg, waarbij ik niet direct de intentie heb om impact te maken, maar wel het ontvangen van comments, likes en berichten helemaal tof vindt. Zit hier voor mij juist het geheim achter de kracht van het nemen van verantwoordelijkheid door het tonen van kwetsbaarheid. 

Einde deel 1

Mijn blijk van waardering is nog niet compleet en zal het ook nooit zijn. Het is een forever on going journey voor het leven en het besef waarmee wij van moment tot moment geblessed mee worden. In deel 2 ga ik verder in hoe het nemen van verantwoordelijkheid in lijn staat met waardering.