Kunnen wij een gedachte experiment met elkaar uitvoeren? Hoe ziet voor jou een leven in ‘balans’ uit?
Mijn tweede vraag hoe ziet een leven in ‘Harmonie” eruit?
Ik ben benieuwd naar jouw antwoorden. Wanneer jij klaar bent met lezen stuur mij hier een DM.
Evenwicht en koorddansen
Om te beginnen wil ik wat Willem Wever Weetjes vertellen over Koorddanser en het stok wat wordt gebruikt om balans te houden. Super random om zo in mijn blog te plaatsen, maar ik
ga het gebruiken als basis voor het verhaal wat komt.
Wat is een koorddanser?
Een koorddanser is iemand die evenwichtskunsten op een kabel verricht. Er wordt als hulpmiddel een stok gebruikt. Bij voorkeur een stok wat zwaar is. Die stok wordt namelijk gebruikt als instrument om de balans te corrigeren. Hoe zwaarder deze stok des te langzamer je kunt omvallen. Zo is dus meer tijd om het evenwicht te corrigeren.
Niet alle koorddanser maken gebruik van deze hulpmiddel zoals Dreamwalker Rhodenborgh. Hij opende in 2018 de Rotterdamse Dakendagen door van het World Trade Center over de Koopgoot naar de Schielandtoren te “lopen”.
Evenwicht houden in het leven.
Jouw leven is net als dat koord. Wij zijn geboren en poef, we moeten het maar allemaal uitzoeken.
Tegelijkertijd moet jij jouw balans zien te behouden, want anders….
Dus zoals het leven een koord is, sta jij dus op dat koord een poging te doen om evenwicht te houden. Mag ik jou de hoofdrol geven in mijn verhaal?
Wakker worden op een koord.
Op een gegeven moment kijk jij met schrik om jou heen. Waar ben jij toch belandt? Je wordt weer aan jouw realiteit herhinnerd. Eeuwig balanseren en lopen naar het licht, door weer en wind.
Gelukkig ben jij niet alleen. Ook links en rechts van jou zie jij verschillende mensen die ook op een koord staan, sommige zijn al wat verder.
Jij ziet hoe zij evenwicht houden en progressie maken…
Nu jij..
Je maakt een eerste stap, en daar gaat het al mis! Je weet jezelf net op tijd te corrigeren.
Met een benauwd gevoel begin jij langzaam de kracht van de stok te beseffen. Je houd het nu steviger vast. Al die tijd, superzwaar, maar het heeft toch goed uitgepakt.
Opgelucht begint nu ook het vertrouwen in jezelf te groeien. Het is nu een spelletje, rinse and repeat. Focus op het houden van evenwicht en weer een stap maken.
Na een aantal stappen begint begint de frustratie tot jou te komen, je moet constant scherp zijn. Soms ga je teveel naar rechts en soms te veel naar links.
“Blijven corrigeren, blijven lopen! Niet opgeven.”
Het is niet anders, je staat er immers niet alleen voor.
Met een positieve instelling kijk jij om jou heen en het doet je goed om te zien, dat wij hier er met z’n allen inzitten. Wat een blessing.
Nog niemand is gevallen, toch? Je knijpt jouw ogen en ziet een leeg koord in de verte. Er komt een gevoel van ongemak over jou heen, je wordt aan de gevaarte van jouw situatie herinnerd.
Het geluksmomentje was van korte duur…
De gedachte blijft door je hoofd heen spoken… “Stel dat ik de volgende ben…”
Je knijpt wat harder in de stok, en besluit op jouw eigen pad te focussen.
“Evenwicht houden, blijven lopen. Niet opgeven!”
En als het niet erger kon, begint het ook nog eens te stormen. Windvlagen vormen nu grote dreiging!
“Focus! positief blijven denken…”
Inmiddels nat en koud, voelt dit toch als een tegenslag.
“Er lijkt hier geen einde aan te komen? Maak niet uit hoeveel stappen ik neem! Het is nooit perfect en zorgeloos!”
Je merkt op dat jou stok inmiddels ook korter is geworden.. Wat is hier aan de aan hand!? Paniek begint de overhand te nemen:
“Hoe ga ik dit nu doen! Dit is nu echt te moeilijk… Ik kan niet meer…”
Ineens verschijnen ineens allerlei lichtjes, net vlinders dwarrelt het om jouw heen. Gevoel van paniek maakt plek voor een vlaag van warmte en liefde…
“Ben ik nu aan het hallucineren? Zie ik alleen dit?!”
“Laat los…” Hoor je ineens in jouw hoofd. En voordat jij maar iets kon bevatten, wat het weg.
Je kijkt verbluft om jou heen en je ziet iedereen nog steeds op een koord in dezelfde struggle. Niemand lijkt opgemerkt te hebben wat jij zojuist hebt meegemaakt. Ze zijn ook te ver om te vragen of zij ook hebben gezien wat jij zojuist hebt meegemaakt.
“Wat was dat nou? Laat los? Wat valt er los te laten? Mijn stok?! Dat kan toch niet?”
Je laat het moment voor wat het was en je concentreert je weer op het koord.
——–
Hoe staat dit verhaal in lijn met het leven? Ik denk merendeels van ons door het leven gaan voor eeuwig bezig met het creëren van balans. En doen wat anderen doen. Ik weet zeker wij allemaal iets mysterieus in ons leven hebben meegemaakt wat wij niet kunnen plaatsen.
En wanneer sommige het deze wel weten te plaatsen, verwoorden zij het aan de hand van iets wat zij hebben gelezen. Zoals bijvoorbeeld de kleuren van chakras kunnen zien en de betekenis hiervan vinden op Google…
Well… Wij kunnen het mysterie ook niet plaatsen. Het is daar voor jou. Ik heb ervaren dat wanneer ik ging beredeneren wat het zou kunnen zijn, ging ik nadenken in relatie tot andere. Hiermee bedoel ik, wat andere ervan kunnen maken.
Het geheim is, dat is de bij elke stap jouw stok korter wordt. Het toont aan dat jij deze niet nodig hebt. En de lege koord in het verhaal, is een reflectie van iemand die dat heeft beseft en een sprong in het diepe heeft gewaagd. Het lichtpuntje is een reflectie van ons potentie. Wij allen wanneer wij bewust worden van onszelf kunnen wij in harmonie een lichtpuntje voor iemand anders zijn.
Hoe vertaalt dit zich naar hedendaags leven?
Wij allen hebben onze angsten, verleidingen, en andere emoties. Dit verschilt niet per persoon.
Ik denk dat op het moment dat er een begin wordt gemaakt met het idee dat veel van wat wij denken te weten, niet onze ideeën zijn.
Kortom vele gevolgen die wij ons inbeelden zijn maar een verschijning, wat alleen in ons hoofd bestaat. Maakt dit het minder echt? Nee, maar het wel belangrijk om het te zien voor wat het is.
Probleem van ons allen, probleem van de mensheid.
Een stukje tekst om over na te mediteren:
“We are the world. The world is you and me, the world is not separate from you and me.
We have created this world – the world of violence, the world of wars, the world of religious divisions, sex, anxieties, the utter lack of communication with each other, with no sense of compassion, consideration for another.
Wherever one goes in any country throughout the world, human beings, that is, you and another, suffer;
we are anxious, we are uncertain, we don’t know what is going to happen.
Everything has become uncertain.
Right through the world as human beings we are in sorrow, fear, anxiety, violence, uncertain of everything, insecure.
There is a common relationship between us all.
We are the world essentially, basically, fundamentally. The world is you, and you are the world.
Realizing that fundamentally, deeply, not romantically, not intellectually but actually, then we see that our problem is a global problem. It is not my problem or your particular problem, it is a human problem.”
Wij zijn de samenleving.
Wat zie jij wanneer jij met een open mind om jou heen kijkt. Naar jouw eigen leven en het leven van andere op deze aarde…vind jij het ideaal? Welke bijdrage produceer jij om weer een lichtje voor iemand anders te zijn?
En moeten wij hier wat aan doen? Of is het vinden van harmonie in wie jij bent, waar jij staat, wat jij wilt, voldoende?
“If you begin to understand what you are without trying to change it, then what you are undergoes a transformation.”
