Ik merk een frictie van extremiteiten op, jij ook? Het is het goede tegen het kwade, zwart tegen wit, vrede en oorlog, vrouw tegen man..
“Opposities heeft altijd bestaan, dat zal wellicht nooit verdwijnen..”

Ik kan mij vinden in het astrologische perspectief, wat het beschrijft als de transitie van tijdperken. Van “the age of pisces” naar “the Aquarian age”. Naar mijn begrip wordt beschreven dat elk tijdperk haar uitdagingen heeft in momenten van omslag. 

Nee, dit artikel gaat niet over astrologie. Ik probeer mijn eigen denken onder de loep te nemen. Is het wel waar allemaal wat ik zie, hoor en voel? En als het wellicht niet klopt, wat moet ik dan doen? Welke informatie kan ik wel vertrouwen? 

Enge vragen, waar je misschien niet eens naar het antwoord wilt zoeken. Want hoe kunnen wij weten dat wat wij onderweg leren, ook wel klopt? 

Het gesprek begint bij het niet weten. 

“I’m not here to answer your questions, I’m here to question your answers.”

Ik hoop met mijn vergelijkingen, vragen en observatie iets bij jou te triggeren. 

Een trigger wat ertoe gaat leiden om jouw eigen conclusies en wereldbeeld onder de loep te nemen. 

Je zou denken waarom is dat nodig? Let me explain aan de hand van iets wat wij denk ik allemaal wel hebben meegemaakt. 

Kun jij nog een moment herinneren dat jij met een groepje mensen om ging en het woord kanker werd als een scheldwoord gebruikt. Je stond er misschien niet bij stil, maar langdurige blootgesteld aan het gescheld heeft effect. De kans is groot dat ook dat scheldwoord hebt overgenomen.  Why? 

Ik heb een ander voorbeeld waarmee ik wil aangeven dat ondanks ons rationeel denken, blijven wij mensen, vatbaar voor allerlei zaken die wij niet kunnen zien ondanks dat het voor onze ogen afspeelt. 

Denk maar aan goocheltrucjes… Ik kan er wel een paar die ervoor zorgen dat jij een afspraak bij de opticien overweegt. 

Wat kunnen wij doen met zoveel leed om ons heen? 

Mijn eerste vraag zou zijn: Wat is het verband tussen de extremiteiten en jouw perceptie hiervan? 

Voordat ik tot deze vraag kon komen, bevond ik mij in een persoonlijke dilemma. 

Kiezen tussen genieten van het leven of iets doen aan het leed van anderen. Van schreeuwen en overtuigen dat een ieder iets hieraan moet doen, maar ook respecteren dat een ieder in een bubbel zit. Tussen geduldig en met hoop deze blog schrijven, naar mijn spullen pakken en verdwijnen naar de bergen van Tibet. 

Wat maakt dan toch dat ik de tijd neem om dit te schrijven? Wat lost het op? 

Well that my friend, is iets waar we samen voor moeten zitten. Voor nu denk ik dat het te maken heeft met ‘Humility’. Het accuraatste wat ik van de vertaling heb kunnen vinden is het woord, bescheidenheid. 

Ik kan mij hier niet helemaal in vinden, misschien heb jij een betere woord. 

Ik zou het omschrijven als een vorm van terughoudendheid met respect voor jouw ideeën? Nee dat is het nog niet helemaal, want we doen allemaal alles voor ons zelf. Nu is de vraag, waar is hierin het stukje voor mij? 

Een mogelijke antwoord is denk ik ook een component van “balans” tussen dit alles. Balans tussen het weten, en weten dat ik het ook helemaal mis kan hebben.  

Een minimale kennis van de werking van het denken. Zoals bijvoorbeeld dat de 5 zintuigen niet alles kunnen waarnemen in onze wereld. Dus dat betekent dat per definitie onze perceptie altijd beperkt is. En wij vanuit onze beperkingen vaak conclusies trekken, acties ondernemen en nooit meer onszelf checken.

Gadver! Koffie smaakt vies!

Is de smaak van koffie vies of heb jij ooit een slechte ervaring met koffie gehad? Why ask, we blijven er gewoon van weg en kijken nooit meer terug, het maar koffie.

Well goeie vraag, why ask? Why does it matter? 

Er zijn zoveel belangrijkere dingen gaande in de wereld, waarom heb ik het nu ineens over koffie? 

Er is een uitdrukking wat mij altijd is bijgebleven.

“Je kunt zien hoe schoon de keuken van een restaurant is aan de hand van hun toilet.”
Mij heeft het tot de inzicht geleid dat wanneer ik de wereld in wil gaan en van alles wil gaan veranderen, Ik eerst naar mijn eigen denken, doen en laten moeten kijken.

De koffie ervaring voor jou, life changing voor een ander.

Is het mogelijk dat je volgende keer dat een ander vraagt wij zij proeven? Wat zeggen zij? 

Je neemt een attitude aan van een onderzoekende geest. Want jouw slechte ervaring is maar een perceptie. Je had ook tot de conclusie kunnen komen dat het apparaat niet goed werkt. 

Jij gaat kortom kennis vergaren, want het kan aan van alles liggen. 

Wie weet was het een slechte batch koffie, misschien was het omdat je deze keer jouw tanden had gepoetst vlak voor het koffie drinken. 

Zoveel zaken, maar wie weet met de tijd, zit jij zover in jouw onderzoek, dat je hebt kunnen reizen naar koffieplantages, jij hebt kunnen spreken met de koffieboeren, leren welke factoren invloed kunnen van productie tot aan levering aan huis. 

Wie weet stuit jij op een manier van koffie produceren wat een substantiële bijdrage zal leveren aan de levens van anderen. En dat allemaal omdat jij met wat er in Zen-Buddhism wordt genoemd, “Soshin”, “A beginner’s mind.” op onderzoek bent gegaan. 

Het is een houding van openheid, enthousiasme en gebrek aan vooroordelen wanneer je een onderwerp onder de loep neemt. En zelfs als een expert, bij een gevorderd niveau, behoud je deze “beginner’s mind.” 
Ben ik afgedwaald? Laat ons een weer terug gaan naar de slechte koffie en wat wij ook hadden kunnen doen…

Of beter gevraagd, Wat gaan wij doen?