De afgelopen 2 jaar ben ik met enige regelmaat terug gegaan naar een opmerkelijke geschreven tekst. Het was een gesprek wat plaatsvond tussen twee personen.
Gezien de opvallende reflectievragen in deze passage, bleef ik er naar teruggaan voor de intellectuele prikkels. Ik voelde mij trots dat ik mijn hersenen bleef uitdagen. Je weet wel, slimme dingen! Maar met de tijd voelde ik wat anders dan trots opkomen.
Ik lees wel vaker publicaties van deze auteur en ik luister graag zijn dialogen en interviews. Ze zijn intellectueel heel erg pleasing.
Ik lees wel vaker publicaties van deze auteur en ik luister graag zijn dialogen en interviews. Ze zijn intellectueel heel erg pleasing.
Alleen iedere keer wanneer ik het stukje weer las voelde ik mij niet wijzer worden. Integendeel, de sensatie leek plek te maken voor iets anders.
Wat was deze feeling? Hoezo greep de tekst mij de afgelopen periode zo anders? Allerlei vragen begonnen zich met de tijd te ontwikkelen en daarbij ook een vorm van angst.
Angst, want ik wist niet wat ik ermee moest. Ik wist niet tot wie ik mij moest wenden voor antwoorden. Tot nu…
Door mijn verwarring besefte ik niet dat ik mij ook tot jou kon wenden. Iemand met een fris en open geest die ik kan raadplegen.
De volledige tekst vindt je onderaan in een link, maar hier volgt al een deel:
“It’s not a matter of right or wrong, but let’s understand what we’re talking about. From childhood you have been influenced by your parents, and by society, to think in terms of a certain pattern of beliefs and dogmas. Later you may revolt against all that, and take on another pattern of what is called religion; but whether you revolt or not, your reason is based on your desire to be secure, to be ‘spiritually’ safe, and on that urge depends your choice.
After all, reason or thought is also the outcome of conditioning, of bias, prejudice, of conscious or unconscious fear, and so on. However logical and efficient one’s reasoning may be, it does not lead to that which is beyond the mind. For that which is beyond the mind to come into being, the mind must be totally still.”
En? Wat vind je er van? Misschien deed het jou niks, net als ik voor de eerste paar keer. Niks meer dan leuk filosofische tekst. Leuk om over te brainen. Wat er voor mij uitsprong was dit:
“..reason or thought is also the outcome of conditioning, of bias, prejudice, of conscious or unconscious fear..”
Er staat dat het Denken, jouw manier van Denken de uitkomst is van jouw bewuste en onbewuste vooroordelen, conditionering en angsten.
Ik kon het in het begin niet bevatten. Hoe meer ik het las, hoe meer ik bewust begon te worden van mijn eigen Denken.
Dus ja, mijn vragen aan jou… Staat er de waarheid?
Wat betekent het om geconditioneerd te zijn? Wat is het effect wanneer er een perceptie van waarheid sinds de geboorte wordt weergegeven? Wat zou er gebeuren op het moment dat deze perceptie en het Denken onder de loep wordt genomen?
LINK naar het volledige artikel: Commentaries on Living | Series III Chapter 42
